De notenmannen
Op de overdekte markt bij ons om de hoek kun je van alles kopen. Van meubels tot een gerookte varkenskop. Ik koop er voornamelijk groenten en noten. Bij de dames van het vlees en de verse kaas blijf ik tegenwoordig ver uit de buurt, anders word ik geroepen en moet ik stukjes salo of buikspek proeven, of brokjes zurige verse kaas. Ik vind het moeilijk iets te proeven van hele lieve marktvrouwen en vervolgens niets te willen kopen omdat ik het niet lekker vind, terwijl ik schijnheilig uitroep: “Vkoezna! (Lekker!)” Bovendien ligt de zuivel en het vlees de hele dag op een marmeren toonbank, zonder bedekking of koeling.
De notenmannen van de markt zijn, zonder uitzondering, allemaal Georgiërs en zitten achter hoge piramides van gedroogde abrikozen, amandelen en gesuikerde zuidvruchten. Ze hebben hun eigen wijkje met notenkramen en gaan meteen lachen en roepen als ze me aan zien komen. Ik voel me een oude bekende van hen, ook wel eens een goed gevoel in deze grote, nog altijd vreemde, stad. Daarbij geef ik makkelijk 40 hryvna, of zes euro, uit aan hun kraam en dat is hier best veel geld. Inmiddels heb ik een favoriete notenman, een dikke jongen met een beetje Aziatische ogen en een lieve, zachte stem. Hij heeft de lekkerste gepelde, donkergeroosterde amandelen en de knapperigste pistache noten van iedereen. Als ik bij zijn kraam sta moet ik ook altijd een paar dadels of vijgen proeven, een mierzoete gesuikerde kers, of een paar in noga en sesamzaad gerolde amandelen. De rest van de dag hoef ik dan niets meer te eten.
Volgens mijn leraar Russisch zijn de Georgiërs de ‘Italianen’ van de voormalige Sovjet Unie. Ze zijn donker en klein van stuk maar zouden zeer fors geschapen zijn en vol hartstocht zitten. Vanwege hun charme en seksuele talenten zijn Georgiërs erg populair onder de Oekraïense vrouwen, aldus mijn leraar Russisch. Ik vind de notenmannen van de markt bovengemiddeld charmant, met name als je hen vergelijkt met de norse, diknekkige Oekraïense mannen die ik over het algemeen tegenkom in het openbare leven. Maar over de geschapenheid van de notenmannen denk ik liever niet na. En mijn leraar Russisch heeft wel meer van die stokpaardjes. Zo wil hij nooit buiten Oekraïne wonen, want hij kan niet zonder de ontelbare mooie vrouwen die je hier dagelijks om je heen hebt. In Oekraïne wonen de mooiste vrouwen ter wereld en er wonen meer vrouwen dan mannen, wat in het voordeel van de mannen werkt. Aldus mijn leraar Russisch die, ongeveer 1 meter vijfenvijftig lang is en half-Georgisch.
posted by Tonkinson @ 22:14
1 Comments:
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Een reactie posten
<< Home