STANDPLAATS KIEV

Overmacht

Het is hier koud. Gisteren was het nog kouder. De overheid had beloofd zondagavond om twaalf uur de verwarming aan te doen maar dat is nog steeds niet gebeurd. Nu zit ik in de keuken met twee truien en de oven aan en de deur van de oven open. De kat kijkt af en toe in de oven maar besluit dan toch maar niet naar binnen te gaan. Hij ligt voor de open klep, of op mijn schoot. De kat heeft het ook koud.

Gisteren was er ook geen stroom, de hele dag. Ik belde de huisbaas en die vertelde me dat er in de hele stad geen stroom was. Ik belde mijn Kievse vrienden maar die zeiden dat ze wel stroom hadden. Ik werkte tot de accu van mijn laptop leeg was. Daarna belde ik met een vriendin tot de accu van mijn mobiel ook leeg was. Toen ging ik naar het café en las daar een boek. Het was er warm, er was ook stroom.

Naast me in het café zaten drie kerels, een Amerikaan een Ier en een Oekraïner die met een knauwerig Amerikaans accent probeerde te praten en beweerde dat je aan zwarte mensen niet goed kon zien hoe oud ze waren. Ik at soep en keek af en toe naar de dikke Amerikaan die leek op een ex-pornoster of een gepensioneerd model voor de covers van een Intiem Roman. Hij had dik, lang, geblondeerd haar en een pony als een pony. Ook had hij een bierbuik en een grauw, pokdalig oud gezicht.

Toen ik thuis kwam was er nog steeds geen stroom. Ik ging met de kat onder een deken liggen en las mijn boek bij kaarslicht. Niet veel later sprongen de lichten weer aan. De verwarming is vandaag nog altijd koud. Ik zit nog steeds bij de oven. Het is eigenlijk wel te doen.

posted by Tonkinson @ 09:51